„Było moim pragnieniem widzieć, jak stale wzrastasz w doskonaleniu się.
Dlatego też było dla mnie jakby pchnięciem sztyletem w serce,
kiedy przypadkowo dowiedziałem się, że choć nieświadomie
lub po prostu bez złego zamiaru i nie złośliwie
– nie zrealizowałeś w pełni moich oczekiwań tak, jak tego pragnąłem.”
Do moich Anielanek i Bożych Córek w Chrystusie: Matki Przełożonej, Matki Wikariuszki, Madonny i Anielanki Paoli Antonii [Negri] oraz wszystkich innych moich i Pawła Apostoła Córek w Chrystusie, w klasztorze św. Pawła Apostoła. W Mediolanie.
Do Wielebnego Ojca i Brata w Chrystusie, Pana Bartolomeo Ferrariego. Do [Sióstr z Klasztoru] Reformowanych. W Vicenzy.
Do Przewielebnego Ojca Fra Battisty da Crema z zakonu Braci Kaznodziejów św. Dominika, mojego Czcigodnego Ojca w Chrystusie. W Mediolanie.
Biegnijmy jak szaleńcy nie tylko do Boga, ale także do bliźniego – Św. Antoni Maria Zaccaria
Pozwól, że na wstępie przedstawię meksykańską malarkę Marię Magdalenę Butchart, autorkę obrazu św. Antoniego Marii Zaccarii. „Po raz pierwszy spotkałem ją w San Diego − pisze o. Robert − w Kalifornii, miasta położonego nieopodal Tijuany, rodzinnego miasta malarki. To wówczas, podczas naszego spotkania, poprosiłem Marię o projekt obrazu przedstawiającego świętego Antoniego jako współcześnie żyjącego i pracującego lekarza”.
Bezsprzecznie trzeba stwierdzić, że nie jest to łatwe wyzwanie dla artysty, który ma zachować nieprzemijający charakter świętego, a jednocześnie przedstawić go w sposób aktualny, tak, aby przemawiał on do serca współczesnego odbiorcy. Ku mojej wielkiej radości, Maria po dłuższej chwili zdecydowała się podjąć to wyzwanie. I tak, po upływie kilku miesięcy pracy nad obrazem nadszedł czas odsłony ukończonego dzieła − zamysłu malarskiej wyobraźni Marii.
I oto ukazała się postać Antoniego Marii Zaccarii …
Nie posiadamy oryginalnego rękopisu Konstytucji, lecz tylko ich bardzo wczesną kopię. Nigdy nie zostały zatwierdzone ani ogłoszone, dlatego nigdy nie były wiążące. Najprawdopodobniej jest to przerobione tłumaczenie łacińskiego konspektu napisanego przez Fra Battistę da Crema, tak zwanych „pierwotnych konstytucji”. Był to podstawowy tekst, nad którym pracowali pierwsi ojcowie w celu stworzenia ostatecznego tekstu.
Z listu księdza Nicolò D’Aviano z 10 października 1570 r. dowiadujemy się, że trzy rozdziały Konstytucji są bez wątpienia autorstwa samego Antoniego M. Zaccarii. Są to: rozdział 12 „O formacji nowicjuszy”, rozdział 17: „O oznakach niszczących życie zakonne” i rozdział 18 „O cechach reformatora”. Ponadto, ślady ręki św. Antoniego M. Zaccarii można rozpoznać w innych miejscach konstytucji.
