W biurze notariusza Gerolamo Salandiego, w dzielnicy blisko kościoła św. Tomasza, młody Antoni Maria Zaccaria (w wieku zaledwie 17 lat) dokonał dwóch ważnych historycznie aktów prawnych:

• 5 października 1520 roku (piątek): Antoni Maria sporządził swój ostatni testament, mianując swojego kuzyna Bernardina administratorem wspólnego majątku i przekazując matce Antonii dochody z tego majątku na czas jej naturalnego życia.
• 16 października 1520 roku (wtorek): Carta donationis irrevocabilis („nieodwołalny akt darowizny”): Antoni Maria w obecności czterech zaprzysiężonych świadków potwierdził swoją matkę jako uniwersalną dziedziczkę swojego majątku.
• Miejsce to było uważane za ważne dla Zaccarii i święte dla jego dzieci.