Dokumenty Papieskie
Spis Treści
BENEDYKT XIV POWOŁUJE BRACTWO
Benedykt XIV ku wiecznej rzeczy pamięci.
działa pobożne i oddane braterstwo wiernych obu płci pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Opatrzności, które jednak nie jest kanonicznie ustanowione. Zatem my, kierując się Bożym miłosierdziem i autorytetem Apostołów Piotra i Pawła, przyznajemy wszystkim wiernym, którzy przystąpią do tej Konfraterni, pełny odpust w dniu ich wstąpienia, pod warunkiem, że będą rzeczywiście skruszeni, spowiadający się i przyjmą Eucharystię.
Ponadto, wszystkim członkom Braterstwa, którzy w każdą drugą niedzielę listopada odwiedzą kościół lub kaplicę tegoż braterstwa w Rzymie, oferujemy odpust zupełny za ich grzechy.”
(…)
Niniejsze przywileje obowiązują na zawsze; jednakże, jeśli innym braciom i siostrom, wykonującym powyższe, zostaną udzielone inne odpusty, które będą trwały na czas nieokreślony, obecne nie będą miały mocy, aby, jeśli ta konfraternia została już przyłączona do jakiejkolwiek archikonfraterni, lub zostanie przyłączona w przyszłości, lub w jakikolwiek sposób zostanie zjednoczona, lub też jakimkolwiek sposobem założona, wcześniejsze i jakiekolwiek inne listy apostolskie w żadnym wypadku nie będą miały mocy, ale wówczas staną się nieważne.
Dano w Rzymie, w kościele św. Marii Wielkiej, pod pierścieniem rybaka, dnia 25 września 1744 roku, w piątym roku naszego pontyfikatu.
BENEDYKT XIV USTANAWIA ARCYBRACTWO
Benedykt XIV na wieczną rzeczy pamiątkę.
„Doniesiono nam, że w kościele parafialnym św. Karola ai Catinari w Rzymie, który należy do Zgromadzenia Księży Regularnych św. Pawła Ściętego – Barnabitów, istnieje pobożne i oddane Bractwo wiernych obu płci, pod nazwą Najświętszej Maryi Panny Opatrzności, które nie jest związane z żadnym szczególnym rzemiosłem, kanonicznie założone lub do założenia, którego bracia i siostry przyzwyczaili się do wykonywania lub zamierzają wykonywać jak najwięcej dzieł pobożności i miłości. My, aby to Bractwo codziennie i coraz bardziej się rozwijało, mając nadzieję w miłosierdziu wszechmogącego Boga oraz w autorytecie błogosławionych Apostołów Piotra i Pawła, wszystkim wiernym obu płci, którzy w przyszłości wstąpią do tego Bractwa, w dzień ich wstąpienia, jeżeli będą prawdziwie pokutującymi i spowiadającymi się, a przyjmą najświętszy sakrament Eucharystii, udzielamy pełnego odpustu oraz, zarówno tym, którzy są zapisani, jak i tym, którzy będą zapisywani w tym Bractwie, braciom i siostrom w ostatnim momencie ich śmierci, jeśli będą prawdziwie pokutującymi, spowiadającymi się i przyjmującymi świętą Komunię, lub przynajmniej, o ile nie będą mogli tego uczynić, będą przynajmniej pokutować i wzywać imienia Jezusa ustami, jeśli będą mogli, a jeśli nie, niech przynajmniej gorąco wzywają je w sercu, również pełen odpust. Również dla braci i sióstr, którzy są prawdziwie pokutującymi, spowiadającymi się oraz przyjmującymi świętą Komunię, którzy w dniu 2. niedzieli listopada każdego roku, od pierwszych nieszporów do zachodu słońca, odwiedzą kościół lub kaplicę tego Bractwa, i tam będą się modlić w intencji zgody między chrześcijańskimi władcami, wyplenienia herezji oraz wywyższenia świętej Matki Kościoła, również udzielamy pełnego odpustu i przebaczenia wszystkich ich grzechów w miłosierdziu Pana.
Ponadto dla tych braci i sióstr, którzy są prawdziwie pokutującymi i spowiadającymi się oraz przyjmującymi świętą Komunię, w dniu świąt Poczęcia, Oczyszczenia, Wniebowzięcia i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, jeśli odwiedzą to Bractwo i tam się pomodlą, za każdy dzień, w którym to uczynią, udzielamy siedmiu lat i czterdziestu dni odpustu.
Z kolei, kiedy będą obecni na Mszach i innych nabożeństwach w kościele, kaplicy lub oratorium tego Bractwa, na publicznych lub prywatnych zebraniach tego Bractwa, gdziekolwiek będą się odbywać, lub przyjmą ubogich w gościnę, czy pogodzą wrogów, albo będą w tym pomagać, oraz dla tych, którzy asystują przy pogrzebie zmarłych braci i sióstr, lub którzy w procesjach, za zgodą naszego ukochanego syna w tej samej diecezji, będą towarzyszyć Najświętszemu Sakramentowi, zarówno w procesjach, jak i przy jego przenoszeniu do chorych lub gdziekolwiek indziej, będąc przy tym zatrzymani, udzielamy odpuszczenia sześćdziesięciu dni kar nałożonych im, lub innych kar, które w jakikolwiek sposób byłyby im należne, za każde z wymienionych działań.
Niniejsze przywileje obowiązują na zawsze; jednakże, jeśli innym braciom i siostrom, wykonującym powyższe, zostaną udzielone inne odpusty, które będą trwały na czas nieokreślony, obecne nie będą miały mocy, aby, jeśli to Bractwo zostało już przyłączone do jakiegokolwiek Arcybractwa, lub zostanie przyłączone w przyszłości, lub w jakikolwiek sposób zostanie zjednoczone, lub też jakimkolwiek sposobem założone, wcześniejsze i jakiekolwiek inne listy apostolskie w żadnym wypadku nie będą miały mocy, ale wówczas staną się nieważne.
Dano w Rzymie, w kościele św. Matki Bożej Większej, pod pieczęcią Pierścienia Rybaka, dnia 25 września 1744 roku, w piątym roku naszego pontyfikatu.
BENEDETTO XIV ISTITUISCE LA CONFRATERNITA
Benedictus XIV ad perpetuam rei memoriam.
Cum sicut accepimus in Ecclesia Parochiali s. Caroli, ad Catinarios vulgo nuncupata, Clericorum Regularium Congregationis s. Paulli decollati Barnabitarum nuncupatorum, de Urbe, una, pia et devota utriusque sexus Christifidelium Confraternitas sub titulo Beatae Mariae Virginis de Providentia nuncupatae, non tamen pro hominibus unius specialis artis, canonice erecta seu erigenda existat, cuius Confratres et Consorores quam plurima pietatis et charitatis opera exercere consueverunt, seu intendunt, Nos, ut Confraternitas huiusmodi maiora in dies suscipiat incrementa, de omnipotentis Dei misericordia, ac beatorum Petri et Paulli Apostolorum eius auctori- tate confisi, omnibus utriusque sexus Christifidelibus, qui dictam Confraternitatem in posterum ingredientur, die primo corum ingressus, si vere quoque poenitentes et confessi sanctissimum Eucharistiae sacramentum sumpserint plenariam, ac tam descriptis quam pro tempore describendis in dicta Confraternitate Confratribus et Consororibus in cuiuslibet eorum mortis articulo, si vere quoque poenitentes et confessi ac sacra Communione refecti, vel quatenus id facere nequiverint, saltem contriti nomen Iesu ore, si potuerint, sin minus corde devote invocaverint, etiam plenariam, nec non eiusdem nunc et pro tempore existentibus dictae Confraternitatis Confratribus et Consororibus etiam vere poenitentibus et confessis ac sacra Communione refectis, qui praefatae Confraternitatis Ecclesiam seu Cappellam vel Oratorium secunda dominica mensis Novembris a primis vesperis usque ad occasum solis dominicae huiusmodi singulis annis devote visitaverint, et ibi pro christianorum Principum concordia, haeresum extirpatione ac sanctae Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum preces effuderint, plenariam similiter omnium peccatorum suorum indulgentiam et remissionem misericorditer in Domino concedimus. Insuper dictis Confratribus et Consororibus vere pariter poenitentibus et confessis, ac sacra Communione re- fectis, Ecclesiam seu Cappellam vel Oratorium huiusmodi in Conceptionis, Purificationis, Assumptionis et Nativitatis Beatae Mariae Virginis Immaculatae festis diebus, ut supra visitantibus et ibidem orantibus, quo die predictorum id egerint, septem annos et totidem quadragenas; quoties vero Missis et aliis divinis officiis in Ecclesia, seu Cappella vel Oratorio huiusmodi pro tempore celebrandis et recitandis, seu Congregationibus publicis vel privatis eiusdem Confraternitatis ubivis faciendis interfuerint, aut pauperes hospitio susceperint, vel pacem inter inimicos composuerint, seu componi fecerint, vel procuraverint, nec non etiam qui corpora defunctorum tam Confratrum et Consororum huiusmodi, quam aliorum ad sepulturam associaverint, aut quascumque processiones de licentia dilecti filii nostri in eadem Urbe Vicarii in spiritualibus generalis faciendas, sanctissimumque Eucharistiae sacramentum tam in processionibus, quam cum ad infirmos aut alia ubicumque et quomo documque pro tempore deferetur, comitati fuerint, vel si impediti, campanae ad id signo dato, semel orationem dominicam et salutationem angelicam dixerint, aut etiam quinquies orationem et salutationem easdem pro animabus defunctorum Confratrum et Consororum huiusmodi recitaverint, aut devium aliquem ad viam salutis reduxerint, et ignorantes praecepta Dei et ea, quae ad salutem sunt, docuerint, aut quodcumque aliud pietatis vel charitatis opus exercuerint, toties pro quolibet praedictorum operum exercitio sexaginta dies de iniunctis eis, seu alias quomodolibet debitis poenitentiis in forma Ecclesiae consueta relaxamus. Praesentibus perpetuis temporibus valituris; volumus autem ut si alias dictis Confratribus et Consororibus praemissa peragentibus aliqua alia indulgentia perpetuo vel ad tempus nondum elapsum duratura concessa fuerit, praesentes nullae sint, ut si dicta Confraternitas alicui Archiconfraternitati aggregata iam sit, vel in posterum aggregetur, aut quavis alia ratione uniatur, vel etiam quomodolibet instituatur, priores et quaevis aliae litterae apostolicae illis nullatenus suffragentur, sed ex tunc eo ipso pariter nullae sint.
Datum Romae apud S. Mariam Maiorem sub annulo Piscatoris die XXV Septembris MDCCXLIV, Pontificatus nostri anno V. D. Cardinalis Passioneus »
- Memorie p. 39 n. 1.
GREGORZ XVI DODAJE TYTUŁ WSPOMOŻYCIELKI CHRZEŚCIJAN
Prośba Ojców Barnabitów do Grzegorza XVI
„Jeśli we wszystkich czasach lud katolicki potrzebował zwrócić się do swojej niebiańskiej Matki i doświadczał jej dobroczynnych wpływów, wydaje się, Ojcze Święty, że w naszych czasach, jak wielokrotnie przypominała Wasza Świątobliwość, nasza najpewniejsza nadzieja musi być koniecznie pokładana w naszej Najświętszej Pani, jako tej, która jest znawcą serca Bożego. Wasza Świątobliwość często zachęca lud do oddawania czci naszej Pani, a my nieustannie doświadczamy Jej ochrony i łaski. Jednak, aby uczynić trwały pomnik wdzięczności za liczne dobrodziejstwa, jakie Najświętsza Maryja zsyła na wasze Państwo, aby zyskać miłość i błogosławieństwo Królowej Niebios, by szerzyć jej nabożeństwo oraz by zawsze polegać na jej opatrzności i pomocy, kilka pobożnych osób, modlących się pokornie za Waszą Świątobliwość, zaplanowało, jeśli się to spodoba Waszej Świątobliwości, ustanowienie w kościele św. Karola ai Catinari, przy ołtarzu Najświętszej Maryi Panny Opatrzności, pobożnej Unii Matki Bożej Wspomożycielki, już założonej w Monachium, uznanej przez Najwyższego Papieża Innocentego XI, świętej pamięci, w cudowny sposób rozpowszechnionej w Piemoncie i Neapolu, a przez Jego Świętobliwość Piusa VII założonej w Pizie jako Bractwo Świętej Miłości Matki Bożej Wspomożycielki, potwierdzonej i wzbogaconej nowymi przywilejami przez świętej pamięci Piusa VII i niedawno obdarzonej dodatkowymi odpustami przez Waszą Świątobliwość w Neapolu. Proszą, zatem, aby zechciała Wasza Świątobliwość pozwolić na jej założenie również w Rzymie, jako głowie i centrum katolickości, pod tytułem Matki Bożej Opatrzności, Wspomożycielki Chrześcijan, potwierdzając wszystkie przywileje już przyznane przez poprzedników Waszej Świątobliwości oraz przez Waszą Świątobliwość tym kościołom, w których zostało założone to Bractwo’.
GRZEGORZ XVI PODNOSI BRACTWO DO RANGI ARCYBRACTWA I PRZYZNAJE GENERALNEMU PRZEŁOŻONEMU BARNABITÓW MOŻLIWOŚĆ PRZYŁĄCZANIA INNYCH BRACTW
„Ponieważ nie ma dla Nas nic ważniejszego ani bardziej pożądanego niż troska o wieczne zbawienie wiernych Chrystusowych i pobudzanie ich serc do miłości oraz pobożności względem Najświętszej Bożej Rodzicielki, z największą radością ojcowskiego serca i chętnie przyznajemy to, co uznajemy za przynoszące większą chwałę Bogu, kult Bogurodzicy Dziewicy oraz dobro dusz.
Umiłowani synowie, członkowie Barnabitów św. Karola przy kościele Catinari w Rzymie, już od roku 1834 za naszą aprobatą, zatroszczyli się o założenie Bractwa Najświętszej Maryi pod wezwaniem Opatrzności i Wspomożycielki Chrześcijan, które to Bractwo zostało wyposażone we wszystkie przywileje, jakie błogosławionej pamięci Innocenty XI nadał swoją apostolską bullą z dnia 11 sierpnia 1684 roku, wydaną w Monachium. Teraz, kiedy pobożność wiernych wobec tego Bractwa wzrasta z każdym dniem, pokornie prosili Nas, abyśmy zechcieli obdarzyć je nazwą i prawami Arcybractwa. Z zapałem i chęcią odpowiedzieliśmy na te pobożne prośby.
Dlatego, dla większej chwały tegoż Bractwa, w miarę naszych możliwości, z pełnią naszej apostolskiej władzy nadajemy i podnosimy Bractwo Najświętszej Maryi pod wezwaniem Opatrzności i Wspomożycielki Chrześcijan w kościele św. Karola ai Catinari w Rzymie do rangi Arcybractwa. Przyznajemy i udzielamy mu wszelkich praw, przywilejów, honorów i udogodnień, którymi cieszą się inne Arcybractwa z mocy prawa i zwyczaju.
Ponadto, na mocy tej samej władzy przyznajemy wieczyste prawo Przełożonemu Generalnemu Barnabitów, aby mógł, dołączając stosowny dokument, przyłączać do wspomnianego Arcybractwa inne bractwa pod tym samym tytułem i o podobnym charakterze założone poza Rzymem, przy zachowaniu formy konstytucji wydanej przez błogosławionej pamięci Klemensa VIII, Naszego poprzednika. Wraz z tym wszystkim udzielamy także wszystkich odpustów, odpuszczenia grzechów i odpuszczeń pokutnych, jakie posiada wspomniane Arcybractwo…
Wydane w Rzymie, w Bazylice Santa Maria Maggiore, pod pieczęcią Pierścienia Rybaka, dnia 16 lipca 1839 roku, w dziewiątym roku Naszego Pontyfikatu”.
