Dokumenty Generałów Zakonu Barnabitów
Spis Treści
OJCIEC GENERAŁ BENEDETTO M. NISSER
5 sierpnia 1896
„Od samego początku nasze Zgromadzenie starało się szerzyć kult i miłość do Najświętszej Maryi Panny, a z pokolenia na pokolenie Barnabici zawsze należeli do najgorliwszych w czczeniu Jej i rozbudzaniu w wiernych najżarliwszej pobożności wobec tej najczulszej Bożej Matki. Najświętsza Dziewica zdawała się odpowiadać na naszą pobożność, dając się poznać pod słodkim imieniem Matki Bożej Opatrzności, Wspomożycielki Chrześcijan, w wizerunku emanującym łaską, delikatnością i niebiańską słodyczą.
Duszy kontemplującej ten wizerunek Maryi zdaje się, że w wymianie pełnych miłości spojrzeń między Nią a Jej Synem Jezusem, Matka i Syn rozmawiają ze sobą o niej wyrażając miłość nie z tej ziemi, tak, że widok tego drogiego wizerunku napełnia ją słodkim pokojem i głęboką ufnością, wywołując porywy świętej miłości.
Jest, więc naszym gorącym pragnieniem, abyście, podczas gdy w swoich sercach czcicie tę Matkę, Królową Niebios, pod różnymi tytułami, jakimi obdarza Ją Kościół, uczynili szczególnym obiektem swojej pobożności wizerunek czczony przez nasze Zgromadzenie pod tytułem Matki Bożej Opatrzności, Wspomożycielki Chrześcijan. To jest nasza rodzinna pobożność, wielokrotnie obdarzona cudownymi łaskami.
Aby głębiej zakorzenić tę pobożność do Matki Opatrzności w waszych duszach, chcieliśmy, aby każdy z naszych zakonników miał w swoim pokoju obraz tej drogiej nam Matki…
Powierzcie Jej troski swojego serca, zwróćcie się do Niej, gdy trudności i przeciwności będą was przytłaczać; powierzcie Jej wasze codzienne obowiązki, uczniów i dusze, które macie pod swoją opieką. Mówcie o Niej wiernym, a szczególnie młodzieży z internatu. Niech waszą troską będzie szerzenie pobożności wobec tej Matki wszechmocnej wobec serca Boga; i bądźcie pewni, że w ten sposób stanie się Ona dla każdego z nas i dla naszego ukochanego Zgromadzenia prawdziwą Matką Opatrzności i niezawodną Wspomożycielką”.
OJCIEC GENERAŁ
BENEDETTO M. FRACCALVIERI
25 marca 1923
Ojciec Generał Guerino Benedetto Fraccalvieri w dniu 25 marca 1923 roku wydał następującą pisemną odpowiedź: „Na znak naszej szczególnej pobożności i miłości do Matki Bożej, którą nauczyliśmy się czcić od naszych przodków pod słodkim tytułem Matki Bożej Opatrzności, oraz dla duchowego rozwoju Arcybractwa, które nasi przodkowie chcieli wyróżnić tym imieniem, przyznajemy wszystkim wiernym do niego zapisanym udział w dobrach duchowych naszej Kongregacji, prosząc w zamian o modlitwy i współpracę w dziełach, którym się poświęcamy dla zbawienia dusz i większej chwały Bożej”.
PRZEMÓWIENIE OJCA GENERAŁA FERDYNANDA M. NAPOLI
z okazji 200-lecia kultu
Matki Bożej Opatrzności.
29 stycznia 1932
„Musimy przygotować się na upamiętnienie 200-lecia Matki Bożej Opatrzności ze szczególnymi uroczystościami i przygotować się na Jej święto, które w tym roku musi przyjąć niezwykłą okazałość.
Nasze czasopismo „I Barnabiti” chętnie opublikuje relacje nadesłane przez domy, dotyczące obchodów, które będą miały miejsce.
Zapewne już przeczytaliście, że wspomniane czasopismo będzie odtąd oficjalnym organem Arcybractwa Matki Opatrzności, dlatego każdy zakonnik powinien prowadzić dzieło rozpowszechniania, stosownie do swoich możliwości, aby Najświętsza Dziewica była czczona pod tym pięknym i właściwym tytułem Matki Bożej Opatrzności, który przywołuje myśli pełne ufności i zaufania Bogu oraz w potężne wstawiennictwo Jego Matki.
My, a jeszcze bardziej wierni, potrzebujemy uwolnić nasze dusze od nadmiernych trosk codziennych, oddając się z większą ufnością w ramiona Bożej Opatrzności, kierując nasze troski ku brakom ducha i nieśmiertelnym ideałom życia chrześcijańskiego. Czysta idylla, jaką przedstawia nam obraz Pulzone’a – Dzieciątko Jezus oddające się w ramiona Maryi, z oczu którego wypływa fala najczulszej miłości synowskiej ku najczystszej i najświętszej z istot, a z drugiej strony Maryja kontemplująca ze skromnością stworzenia swojego ukochanego Syna, Słowo Boże, które stało się ciałem z Jej ciała, a zarazem z macierzyńską pewnością danej Jej władzy matki nad wszechmocą Syna – ta czysta idylla, powiadam, jest boskim poematem pisanym nie piórem, ale pędzlem, nie słowami, lecz językiem kolorów. I jest to wymowny język, który wzbudza miłość, ufność i zaufanie do Najświętszej Maryi Panny.
Kochajmy i sprawmy, by inni kochali ten obraz, który tak pięknie przemawia do naszego serca o Matce tak kochającej i ukochanej oraz o wszechmocnym Synu, który troskliwie spełnia matczyne pragnienia. Czynimy to szczególnie w tym roku dwustulecia, niemal jako akt wdzięczności wobec Najświętszej Maryi Panny, która chciała obdarzyć naszą pokorną rodzinę zakonną przywilejem czczenia Jej pod tym najsłodszym wezwaniem i powierzyła nam misję bycia jej zwiastunami pośród ludu”.